Zolang ouderen gezond blijven, kunnen ze zelfstandig blijven wonen en hebben ze niet veel zorg nodig. Maar als hun gezondheid achteruitgaat, hebben ze misschien speciaal aangepaste huisvesting of extra zorg nodig. De overheid wil gepaste huisvesting en zorginstellingen voor ouderen bevorderen.
Zo lang mogelijk thuis blijven wonen met hulp van de gemeente
Gemeenten moeten ervoor zorgen dat mensen zelfstandig kunnen wonen en zo lang mogelijk aan de samenleving kunnen deelnemen. De gemeente kijkt naar wat mensen met een handicap nog voor zichzelf kunnen doen en hoe familie, vrienden of buren kunnen helpen.
Indien nodig kan de gemeente thuis hulp bieden op grond van de Wet sociale ondersteuning 2015, zoals een programma van dagelijkse activiteiten, thuishulp of ondersteuning voor mantelzorgers. Het kan ook algemene informatie en advies bieden.
Ouderen zelfstandig laten wonen
Een persoon kan zelfstandig wonen als hij in staat is om dagelijkse basisactiviteiten uit te voeren en zijn huishouden adequaat te runnen. Fundamentele dagelijkse activiteiten die belangrijk zijn voor zelfstandig wonen zijn:
- in en uit bed stappen;
- aankleden en uitkleden;
- rond bewegen;
- lopen;
- gaan zitten en weer opstaan;
- persoonlijke hygiëne en verzorging;
- toilet gebruiken;
- eten en drinken;
- medicatie nemen;
- ontspannend;
- sociaal contact aangaan.
Als iemand deze activiteiten niet kan uitvoeren vanwege hun fysieke en / of mentale beperkingen, hebben ze hulp nodig. Als ze zoveel hulp nodig hebben dat het onverantwoord is voor hen om zonder toezicht en hulp te zijn, kunnen ze misschien niet thuis blijven wonen.
Ouderen en maatschappelijke participatie
Sociale participatie betekent dat ouderen, ondanks fysieke en / of mentale beperkingen,:
- andere mensen ontmoeten (in beperkte mate);
- contact onderhouden met andere mensen;
- boodschappen doen;
- deelnemen aan sociale activiteiten.
Om deel te nemen aan de samenleving moeten mensen mobiel zijn. De gemeente kan deze activiteiten ondersteunen en ouderen helpen langer zelfstandig te wonen.
Zo lang mogelijk thuis blijven wonen met hulp van wijkverpleegkundigen
Op basis van de Zorgverzekeringswet zijn zorgverzekeraars verantwoordelijk voor thuiszorg tot en onmiddellijk na opname in het ziekenhuis. Dit biedt zorgverleners en verzekeraars meer ruimte voor het opzetten van geïntegreerde zorg, bijvoorbeeld bij ontslag of opname van een patiënt.
Volgens de Zorgverzekeringswet kunnen mensen thuis medische zorg (en verpleging) krijgen. Persoonlijke verzorging, zoals hulp bij het wassen, valt ook onder de wet. Districtsverpleegkundigen zijn verantwoordelijk voor het regelen van dergelijke zorg. Ze beoordelen de benodigde zorg en stellen samen met de cliënt een zorgplan op. Thuiszorg en persoonlijke verzorging vallen onder het standaard zorgpakket. Het verplichte eigen risico is niet van toepassing op deze diensten.
In aanmerking komen voor wijkverpleging voor ouderen
Stadsverpleging kan ouderen met gezondheidsproblemen helpen langer thuis te wonen. Degenen die momenteel medische zorg nodig hebben of dit in de toekomst zeer waarschijnlijk zullen doen, hebben recht op een districtsverpleegkundige. Dit betekent dat alle persoonlijke verpleegkundige en reguliere verpleegkundige zorg nu de taak van districtsverpleegkundigen is. Het classificatiesysteem van de Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten is niet meer van toepassing.
De uitdrukking "zeer waarschijnlijk [vereist medische zorg]" biedt alleen ruimte voor persoonlijke verzorging, bijvoorbeeld hulp bij het in en uit bed stappen en wassen. Hierdoor kunnen ouderen die geen medische problemen hebben, maar het risico lopen ze te ontwikkelen, zo lang mogelijk thuis blijven wonen.
Districtsverpleging is gebaseerd op de gemeenschap
De hoofdtaak van wijkverpleegkundigen is zorg verlenen. Dit omvat het onderhouden van contacten met de gemeente en het coördineren van de zorgbehoeften van de cliënt. Districtsverpleegkundigen bieden lokale ondersteuning in de vorm van medische zorg en hulp bij welzijns- en huisvestingsproblemen. Ze bieden mensen in de gemeenschap:
- gemakkelijke toegang tot assistentie;
- een enkel contactpunt;
- beter gecoördineerde zorg;
- directe verwijzing naar andere zorgverleners.
Beoordeling onder de Chronische Zorgwet: woonvoorziening of zorg thuis
Mensen die 24 uur per dag zorg of toezicht nodig hebben, hebben recht op een plaats in een woonvoorziening, die zorg op hoog niveau biedt voor kwetsbare ouderen of mensen met een handicap. Ze worden beoordeeld en krijgen op medische gronden een plek op grond van de Wet langdurige zorg.
Mensen met een zorgbehoeftebepaling voor residentiële zorg kunnen thuis blijven wonen, zolang de juiste zorg kan worden verleend en de kosten voor thuiszorg niet hoger zijn dan de kosten van residentiële zorg.
Langer onafhankelijk dankzij ICT
Er worden steeds meer ICT-toepassingen ontwikkeld die het comfort en de levenskwaliteit van mensen verbeteren. Er zijn bijvoorbeeld hulpmiddelen voor het automatisch openen en sluiten van gordijnen. Deze toepassingen staan bekend als domotica en kunnen ouderen helpen langer zelfstandig te leven.
Het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport stimuleert de ontwikkeling van domotica voor ouderen en subsidieert het gezamenlijk programma European Ambient Assisted Living (AAL). Het AAL-programma is gericht op het verbeteren van de kwaliteit van leven en onafhankelijkheid van ouderen, met behulp van ICT om zorg te bieden die is afgestemd op individuele behoeften. Het programma heeft partners in 23 landen.
De Nederlandse organisatie voor gezondheidsonderzoek en -ontwikkeling coördineert het AAL-programma in Nederland namens het ministerie.
Meer huisvesting voor ouderen nodig
Nederland heeft tussen nu en 2021 jaarlijks 44.000 extra huizen nodig die geschikt zijn voor ouderen. Sinds de economische crisis worden er echter minder nieuwe huizen gebouwd. Bestaande huizen moeten in plaats daarvan worden aangepast.