Zeevisserij moet voldoen aan het gemeenschappelijk visserijbeleid (GVB) van de Europese Unie (EU), dat gericht is op duurzaam beheer van visbestanden.
Doel van het gemeenschappelijk visserijbeleid (GVB)
Het doel van het GVB is ervoor te zorgen dat de visserij en aquacultuur ecologisch, economisch en sociaal duurzaam zijn. Het houdt zich ook bezig met het handhaven van de werkgelegenheid en de economische levensvatbaarheid van de sector.
Met vangstbeperkingen kunnen vissers hun vangst maximaliseren en overbevissing vermijden. Bepaalde delen van de zee kunnen ook gesloten zijn voor vissen.
Noordzeevisserij
EU-lidstaten moeten de visbestanden op een duurzame manier beheren. Met andere woorden, ze moeten overbevissing voorkomen.
De EU-visserijregelgeving is van toepassing op alle lidstaten. De regelgeving voorkomt overbevissing in de Noordzee door:
- totaal toegestane vangsten (TACs), visquota, technische maatregelen en zeedagen;
- meerjarenplannen voor bedreigde bestanden;
- verplichte registratie in het Nederlands Vissersvaartuigregister (NRV).
Informatie over het gemeenschappelijk visserijbeleid (GVB) is te vinden op de website van de Europese Commissie.
Nieuw gemeenschappelijk visserijbeleid
Het gemeenschappelijk visserijbeleid werd herzien om de visserij duurzamer te maken. Het nieuwe beleid is in 2014 van kracht geworden.
Het Europees Fonds voor maritieme zaken en visserij (EFMZV) helpt de visserijsector zich aan te passen aan duurzamere methoden.
Aanlandingsplicht vanaf 1 januari 2015
Vanaf 1 januari 2015 moeten vissers hun volledige vangst aanlanden. Ongewenste bijvangst, teruggooi genoemd, mag niet in zee worden teruggegooid. De meeste teruggooi zijn onverkoopbare, ondermaatse vis of vis waarvoor de visser geen quotum heeft. Bijna alle teruggegooide vissen sterven. De aanlandingsplicht is bedoeld om een einde te maken aan deze verspilling. Beter vistuig en betere vaartuigen kunnen de bijvangst aanzienlijk verminderen. Eenmaal aangeland kan bijvangst bijvoorbeeld worden verwerkt tot vismeel. Ondermaatse vis mag niet aan consumenten worden verkocht.
De aanlandingsverplichting zal in fasen worden ingevoerd tussen 2015 en 2019, zodat de visserijsector tijd heeft om schepen opnieuw in te richten en zijn uitrusting aan te passen.
In 2014 heeft het ministerie van Economische Zaken subsidies toegekend voor een totaalbedrag van € 4,5 miljoen aan de Nederlandse visserijsector. Ondersteunde projecten omvatten studies naar het voorkomen van bijvangst, zoals het plaatsen van cameras op vissersvaartuigen of het verbeteren van visnetten. De subsidies worden betaald uit het Europees Visserijfonds.
Regels voor aquacultuur (visteelt)
Aquacultuur is het kweken van vis, schelpdieren en waterplanten. Ongeveer de helft van alle in Nederland gegeten vis wordt gekweekt. De Europese Unie heeft regels voor aquacultuur vastgesteld.
Marketing en verwerking van vis
Het gemeenschappelijk visserijbeleid heeft ook betrekking op de marketing en verwerking van vis.
De Nederlandse Voedsel en Waren Autoriteit (NVWA) bewaakt de gehele visserijketen, van vangst of kweek tot het restaurant.
Regels voor vissersvaartuigen
Duurzaam visserijbeleid bevat ook eisen voor vissersvaartuigen. Vissersvaartuigen langer dan 12 meter zijn verplicht om:
- hun logboekgegevens, inclusief vangstgegevens, elektronisch melden;
- een goedgekeurd satellietvolgsysteem voor vaartuigen (VMS) aan boord hebben. VMS-gegevens tonen bijvoorbeeld het effect van vissen op de zeebodem in een bepaald gebied.
Vissersvaartuigen langer dan 18 meter moeten ook een automatisch identificatiesysteem (AIS) aan boord hebben. Vanaf 1 mei 2014 moet AIS aan boord zijn van alle schepen met een lengte van meer dan 15 meter.